Het seizoen is weer begonnen

Na een redelijk kansloze eerste rit ergens in februari was het donderdag 18 april serieus. Vrouw met de vouwwagen achter de auto naar Uffelte en ik op de fiets. Nu is dat geen donders lastige onderneming, maar je zal het hele eind langs de Drentse Hoofdvaart tegenwind hebben. Gelukkig kwam de wind uit oost en had ik deze de hele rit van links of schuin achter.

Vanuit Baggelhuizen onder de A28 door via Witten langs Witterzomer naar de "Smildervaart" in Boven Smilde. Kom je naast oom Herman uit en dan over de brug langs de zogenaamde stille kant
naar het zuiden. Alle Smildes door, langs de televisietoren naar Geeuwenbrug en de Haarsluis. Daar even een korte stop om telefonisch te informeren of Astrid en Maurits al onderweg waren.
"We starten de auto net" was de mededeling van Maurits en dat zou betekenen dat wij nagenoeg tegelijk in Uffelte zouden aankomen. Technisch gezien is het ook maar 3 straten verderop en na Dieverbrug, Oldendieverbrug en Wittelte kwam in de verte de afslag Camping De Blauwe Haan. Rechtsaf en nog een kleine kilometer over een waardeloos fietspad om aan te komen bij ons plekkie voor de komende week.

Omdat Google Maps rekening houdt met het fietstempo van 20km/h ziet de tijd in beeld er wat uit z'n verband gerukt uit. In werkelijkheid deed ik er net even meer dan een uur over.

Statistieken:

30,46 km in 1u 05m 15s

snelheid gem 28,00km/h 

snelheid max 35,80km/h

hartslag gem 143bpm 

hartslag max 160bpm

Geen cadans omdat de sensor verkeerd stond afgesteld

Ik mag weer los

Nu wij als gezin besmet zijn met het kampeer virus en er bijna elk weekend op uit gaan met de vouwwagen is het ook weer tijd om de weg vanaf de fiets te verkennen. Kan daar gelijk een mooie training voor de volgende bulten in de Franse Alpen aan gekoppeld worden.
Afgelopen weekend sloegen wij ons kamp op in Ruinen om een beetje uit het geweld van de TT in Assen te zijn. Mooie camping, maar absoluut niet rustig getuige het lawaai 's avonds na 2300 uur.
Zondag ochtend kwart over negen en bijna droog. Fiets gereed, Freek gereed en na een zetje van Maurits reed ik de camping af. Routekaart in de achterzak, maar die heb ik na een paar kilometer weggestopt en ben van de route afgeweken omdat er veel te veel grind en zand tussen de routepunten lagen. Dan maar over de "gewone" weg.

Vanaf de camping naar Ansen en even het Dwingelderveld aantikken. Daarvandaan richting Uffelte met een kleine kortste omweg om even te pauzeren bij de camping van mijn familie, De Blauwe Haan. Mooi aan de bosrand gelegen en een rustige plek voor een slok en een plak koek.

Camping De Blauwe Haan in Uffelte

Om Uffelte heen en tegen de stroom van motoren in naar Havelte. Voor de verandering liet ik dit rechts liggen en via de brug over het kanaal ging het naar Ruinerwold. Dat is een mooi recht stuk en met de wind schuin achter kon ik het tempo goed hoog houden. Van Ruinerwold naar Ruinen was ook redelijk recht en daar werd het wat meer tegenwind waardoor ik er echt aan moest geloven. Buitengewoon goed ging het niet, maar het ging wel lekker en mijn hartslag schoot niet direct in het rood. Bij uitlezen van de Garmin bleek dat ie eigenlijk helemaal niet bij het rood geweest was. Zou ik dan te weinig inspanning hebben geleverd?

Van Ruinen via Engeland naar de camping was nog maar een klein stukje en om 11 uur was ik weer terug.

Statistieken:

37,79km in 1u 27m 23s

snelheid gem 26,0

snelheid max 41,0

hartslag gem 138

hartslag max 161

De bulten in Frankrijk

Als je dan besluit niet meer naar het noorden te gaan in de zomervakantie, je in januari een vouwwagen koopt en een camping in de Franse Alpen boekt moet er verplicht een fiets mee. Kinderen bij het zwembad, vrouw lezen voor de tent en papa fietsen.

Gelukkig liggen er hier een paar prachtige cols die uitgeprobeerd moesten worden. In het voorjaar reed ik de Amstel Gold Race en had het plan regelmatig op de fiets te zitten om voldoende power te hebben voor het Franse avontuur. Een vervelende kuitblessure gooide vlak voor de Leekstertaktocht heel veel roet in het eten en pas een paar weken voor vertrek voelde de kuit weer goed aan. Toch de fiets mee naar het zuiden.

Dinsdag 9 augustus
Om de omgeving te verkennen maar met de stoute schoenen aan op de fiets gestapt. Bidons vol en de banden goed op spanning. Zon, beetje wind en droog. Vanuit Rochetaillée richting Le Bourg d'Oisans gereden en als je daar dan bent moet je toch een stukje de Alpe d'Huez op. Vandaag was deze tussen 9 en 11 afgesloten voor gemotoriseerd verkeer dus geen last van auto's en motoren.
Het eerste stuk is erg zwaar weet ik uit de verhalen en dus in een rustig tempo omhoog. Blij met m'n nieuwe cassette, alles liep soepel behalve de hartslag die bij tijd en wijle in de 190 was. Bij bocht 16 was het genoeg en had ik voldoende gesnoept van de col en heb mijn fiets omgekeerd en al freewheelend ging het naar beneden. Is naar boven goed opletten, naar beneden moet dat nog veel meer.

22,59km in 1u 06m 24s
snelheid gem 20,4
snelheid max 46,7
hartslag gem 152
hartslag max 186
hoogtemeters 282



Donderdag 11 augustus
Om niet direct weer aan het zware werk te gaan een mooie route uit het campingboekje uitgezocht. Beklimming van de Col d'Ornon. Niet heel zwaar, wel goed te doen. Op de top de fotostop toen ik achter mij hoorde: "I take uh pictjur of joe and joe take uh pictjur of me" Zo gezegd zo gedaan en samen met deze van origine Duitse dame knalde ik naar beneden.
Toen ik na terugkomst dit op facebook zette kwam Sander (van de SFC) met de fijne opmerking dat dit wel de vrouwencol genoemd wordt. Anderen vinden het een goede voorbereiding voor de Alpe en dat was het ook.

34,04km in 1u 44m 54s
snelheid gem 19,5
snelheid max 59,0
hartslag gem 152
hartslag max 175
hoogtemeters 704

Zondag 14 augustus
Een nog mooiere route zou uitkomen halverwege de Col d'Ornon. Over Villard Notre-Dame zelfs een stuk onverhard en door onverlichte tunnels. Volgens de gids was zelfs het onverhard goed te doen en geen probleem voor de smalle bandjes. Van vertrek af ging het al niet lekker en ondanks de prima werkende schijnwerper op het stuur moest ik vanwege slechte benen na ongeveer 10km terug naar de camping... Kon ik wel weer de schijnwerper gebruiken.

22,67km in 1u 10m 09s
snelheid gem 19,4
snelheid max 51,8
hartslag gem 143
hartslag max 181
hoogtemeters 286

Maandag 15 augustus
Na het fiasco van gisteren toch de euvele moed maar weer opgepakt en de andere kant op gefietst. Deze keer met wat meer hoogteverschil en redelijk steil. Vanaf de camping met een korte omweg naar de stuwdam bij Allemond. Het eerste deel is niet heel zwaar, maar af en toe bijt het wel. Pas na de dam wordt het serieus, haarspeldbochten en af en toe lekker 10%. Na een kleine 14km ben je dan in Oz Station (skidorp) en er is niets te beleven.
Zelfde weg terug, maar dan over de stuwdam en zigzag naar beneden met een lang recht stuk tot aan de camping.

26,96km in 1u 36m 53s
snelheid gem 16,7
snelheid max 55,9
hartslag gem 148
hartslag max 175
hoogtemeters 696


Woensdag 17 augustus
De dag van de waarheid en waar ik voor gekomen was, de Alpe d'Huez, de Nederlandse berg waar ik een week eerder al even aan geproefd had en niet verder dan bocht 16 gekomen was. Omdat het hier de laatste dagen moordend heet was, met temperaturen boven de 30 graden, had ik besloten vroeg te starten en zat dus al om kwart over 7 op de fiets. Lange broek en lange mouwen aan om toch enigszins beschermd te zijn tegen de kou.
Na de warming up van een klein half uur, vanaf de camping tot de voet van de berg, kon het echte werk beginnen. Toch eerst maar de lange mouwen uit, want het begon al aardig op te warmen en in bocht 13 werd het sans culottes. Zelfs om half 9 is het al warm.
In mijn eigen tempo, kon niet anders want er reed niemand mee, buffelde ik door tot in bocht 7. In de zogenaamde Nederlandse bocht mocht ik een pauze voor een foto. De gisteren bij een van de 26 fietsenzaken die Bourg d'Oisans rijk is gekochte gelletjes deden hun werk goed en snelheid en vooral hartslag bleven mooi constant. Bocht na bocht kon ik door en om kwart voor 10 bereikte ik de top, even later fijn onthaald door mijn gezin. De badge mag op het Lou Bendy shirt...

Nu nog terug naar de camping en met de auto als richtpunt voor mij kon ik snel dalen.
Donderdag hersteldag...

42,48km in 2u 49m 36s
snelheid gem 15,0
snelheid max 61,4
hartslag gem 143
hartslag max 163
hoogtemeters 1104

Donderdag 18 augustus
Vandaag zoals gezegd hersteldag en besloten met de auto de Marmotte te rijden. Dus richting Col de la Croix de Fer en vandaar via de Telegraph naar de Galibier. Echter je kan niet rond, even voorbij Bourg d'Oisans ligt er een tunnel uit en moet je een kleine wereldreis maken om naar de andere kant te komen. Dan maar terug en via La Chambre over de Glandon naar "huis". Wat een prachtige helling en schitterende uitzichten. Deze wil ik fietsen zei ik tegen Astrid en het plan voor zondag was al geschreven. Op www.klimtijd.nl kwam ik er achter dat het wel een hele zware klim was, vergelijkbaar met de Mont Ventoux.

  Geleend van www.klimtijd.nl (Robert) 
Zoals bijvoorbeeld hoe de Belgische krant 'Het Volk' de Glandon beschrijft wanneer Eddy Merckx op 19 juli 1977 zijn Waterloo vindt: "...... op de col de Glandon, de ruige, smerige, voorhistorische Alpencol, waarvan de wegen in de afdaling nauwelijks bereidbaar zijn en het smalle bultige asfaltlint bergop amper plaats biedt aan een auto. De Glandon is de schande van Frankrijk, veel meer dan de negorij van het Noorden, de buik van Parijs en de naaktstranden van de Azurenkust. De col de Glandon is een ondermaanse, gemene gril van de natuur waar 's nachts wellicht nog kobolten ronddolen tussen de melkwitte nevels en afschuivende sneeuw. De Glandon is een monster vergeleken met de Tourmalet. De Glandon roept verre duistere krachen op zoals de Killimandjaro in Afrika. De Glandon is het einde van de beschaving. Over die wolkenhoge col hebben de renners om hun moeder geroepen, omdat zijn de dood nabij zagen. Daar ook is het rijk van Eddy Merckx ineen gestort"

Zondag 21 augustus
Alle voorbereidingen gereed en met z'n 4-en in de auto richting La Chambre. Gelijk een verkenning van de helling in tegengestelde richting en genieten van het uitzicht. Het zou een redelijk koele dag worden met een maximum van 17 graden. Met weinig wind ideaal fietsweer.

Maurits wierp zich op als mecanicien en samen zetten we de fiets in elkaar en werd alles goed afgesteld. Bidons erop en met een laatste zetje kon de rit beginnen. De familie ging boodschappen doen en zou mij later op de helling wel ergens inhalen en aanmoedigen.
Net als bij de Huez kon na een paar kilometer het lange spul al uit omdat het toch wel te warm werd om met lange mouwen te rijden. Ook in het begin voel je de helling al goed en het werd dus zaak om ontspannen te blijven rijden en wat over te houden voor de laatste 2 kilometer. Goeie genade wat had Het Volk gelijk. Zwaar, zwaar en nog eens zwaar. Na een kilometer of 6 begon het zweet in mijn ogen te lopen en werd het vloeken en tieren op mezelf omdat ik geen hoofdband om had. Gelukkig stond de ploegleiderswagen even verderop en hebben we van een reep handdoek en een stuk elastiek snel een hoofdband gefabriceerd. Verder maar weer en op een gegeven moment kwam ik aardig in mijn ritme, glurend naar de paaltjes langs de kant van de weg met de aftellende kilometers naar de top.

Het stuk waarvan ik dacht dat het licht hellend naar beneden zou gaan (om even te herstellen en de benen stil te kunnen houden) bleek gewoon vals plat van 6% te zijn, dus van herstellen was geen sprake.
De temperatuur bleef onveranderlijk lekker en ook het trappen ging mooi. Op zo'n 5 km onder de top haalde ik een Fransman in die het nog moeilijker had dan ik, maar met de aanmoedigingen van Maurits en Astrid konden we verder. Helaas moest de man op een bepaald moment van de fiets omdat het niet meer ging, hij maakte er een wandeling van... Goed drinken en eten en ook af en toe een gelletje hielpen me tegen de hongerklop. De top kwam in zicht terwijl de weg steeds smaller werd. Oppassen voor kamikaze fransozen die zoals vaak gewoon over de middenstreep rijden.
Op anderhalve kilometer voor de top stond de wagen, maar ik had goede benen en reed door. Tijdens een rustpauze eerder was de herstelde fransman weer langsgekomen en op 1km voor de top bood ik hem het geel aan als hij mij liet winnen. Met een brede grijns namen we afscheid om elkaar later op de Col de la Croix de Fer een high five te geven.
Boven was het door een of andere markt zo druk dat je er amper kon parkeren. Snel een foto en door naar de eerder genoemde Croix de Fer. Maar 3km verder, alleen erg koud bij 12 graden zonder zon.

Nu alleen nog de afdaling naar de Barrage waar ik opgewacht zou worden. Blij met iets meer zon en spijt dat de muts en handschoenen in de auto lagen.

33,51km in 2u 57m 12s
snelheid gem 11,3
snelheid max 52,3
hartslag gem 149
hartslag max 166
hoogtemeters 1708

In overzicht

Gemiddelden over de hele periode:
182,26 km in 11u 34m 10s en 4780 hoogtemeters
snelheid gem 15,75 km/h
snelheid max 61,4 km/h
hartslag gem 148
hartslag max 186
verbrand 9116 cal

Vooraf aan de LeeksterTak

Zoals met zoveel leuke dingen is de voorpret al mooier dan de activiteit zelf. Weken lang had ik toegeleefd naar de voorbespreking en het verdelen van de routes van de Leekster Tak Tocht, kortweg LTT. Daarna het grote zwarte gat en het wachten tot we echt los mochten op vrijdagmiddag.

Perron 3 --> Borger

Met de ervaring van vorig jaar dat Hans en ik in het eerste deel, van Leek naar Tynaarlo, wel erg weinig bordjes hadden geplaatst, kon het alleen maar beter. Zeker met de ondersteuning van Margreeth, die vorig jaar samen met Yolanda kampioen bordjes zetten was geworden, moest het wel een ideale mix zijn voor het uitpijlen van het deel van Tynaarlo naar Borger.

Voor de zekerheid had ik voor het eerste en het tweede deel de routepunten uitgezet in Map Source en er een soort van stafkaart van gemaakt. De eerste voor een onervaren team en de tweede voor ons als handgreep.

Margreeth en ik zouden vanaf Tynaarlo (Perron 3) opereren nadat we in Tolbert onze materialen hadden opgehaald. Omdat enige haast wel geboden was (voor het donker thuis enzo) had zij haar Daewoo Matiz voor de gelegenheid uitgerust met speciale noppenbanden en voor een betere wegligging had zij zelfs een krat met ballast op de achterbank staan. Met daarnaast de heggenschaar, bijl, snoeischaar en nijptang en de kist met pijlen, borden en veiligheidsvesten was de Matiz vol en Margreeth vol van snode plannen.
Om niets aan het toeval over te laten had zij zelfs nieuwe schoenen gekocht met extra grip voor op het gaspedaal en vederlicht om snel de bordjes te kunnen ophangen en de berm te kunnen snoeien.

De afmetingen van een Matiz zijn zeer gunstig voor het rijden op fietspaden en off road. Ook de 2 smalle bruggen, met balustrade, in het parcours konden we met gemak over. Soms met een excuus aan fietsers die we met een grote stofwolk achter ons inhaalden en heel vaak hardop zeggen dat we geen fietsers konden tegenkomen omdat die toch zaten te eten. Als dit geen avontuur is weet ik het niet meer en ik ben nog steeds van mening dat je alles in leven eens geprobeerd moet hebben om daarna te bepalen of je er spijt van hebt. Vrijdag dus een volmondig nee.
We waren nog net geen Dukes of Hazzard omdat we er geen wegen bijmaakten, maar veel scheelde het niet.

Op ongeveer 2/3 van de route begonnen we hem wel te knijpen want we raakten door onze rechtdoor pijlen heen. Na enig rekenwerk en inventief gebruik van de links- en rechtsafpijlen hadden we op het eindpunt maar een paar borden over, naast de twee die we in ons enthousiasme in tweeën hebben geslagen. Na een prima koffie bij Egbert Egberts via de nieuwe villa van Jan en Margreeth terug naar Tynaarlo en vandaar naar Leek.

Vliegende Brigade 1

Vliegende Brigade 2

Hallo Bandoeng

Vandaag, 6 juni 2015, de Gelderse Papier Route, kortweg Geparo, op het programma. Nadat 2 jaar geleden deze route door een blessure aan mij voorbij ging en vorig jaar niet werd georganiseerd moest het deze keer wel de route van de waarheid worden. Bij de inschrijving ging het al mis, ik hoefde geen inschrijfgeld over te maken en opnieuw inschrijven lukte niet op basis van een zelfde naam. Toen maar ingeschreven als Maurits.

Vrijdagavond zag het er niet naar uit dat er gestart kon worden met een regenkans van 60%, maar vanmorgen kon het niet anders dan doorgaan. Strak blauw en een door de zon opgewarmd parcours.

Gestart werd bij het zwembad in Coldenhove en via het terrein van de papierfabriek werd koers gezet naar Laag Soeren waarna er een mooi lang stuk door het bos kwam. Zo vlak als in het noorden is het daar niet en er moest in het begin al behoorlijk geklommen worden. Niet hoog, maar wel steil af en toe. Om Velp en Arnhem heen naar Oosterbeek. Hier zat ik in een redelijk grote groep en kon op kop het tempo tegen de wind in op 30 houden. Om Doorwerth, door Renkum naar de Wageningse Berg. Even voorbij Parenco ging het kennelijk nog niet snel genoeg, want een nieuwe kopman gooide het op 32 en toen moest ik lossen. Misschien was het ook wel boze opzet, wie zal het zeggen.

In eigen tempo langs het stadion van de FC Wageningen waar onder andere Dick Schoenaker en Epi Drost hun successen vierden. Ook hier een redelijke stijging in het parcours wat als voordeel heeft dat het op een gegeven moment ook weer omlaag gaat. Tussen Wageningen en Wageningen Hoog, op 45km, een ravitailleringspost waar gegeten en gedronken kon worden. Met een bol, banaan en reep in de rugzak verder voor het tweede deel dat naar ik dacht net zo ver zou zijn. Later bleek dat we hier pas op  37,5% van de route zaten.
Ook hier weer een prachtig stuk door het bos waarbij het af en toe lastig was de pijlen op tijd te zien omdat de snelheid redelijk hoog lag bergaf. Zo zag ik in een afdaling een pijl in een flits voorbijgaan en realiseerde mij pas 50m verderop dat het linksaf moest.

Van Wageningen Hoog langs Ede over de Ginkelse Hei via Mossel naar Otterlo en Harskamp. Dat waren een aantal kilometers door bewoond gebied, maar de Geparo zou de Geparo niet zijn als er niet snel van dat schema werd afgeweken en zo sloegen we rechtsaf door het bos richting Kootwijk. Boveneinde lieten we links liggen en na pakweg 87km doemde in de verte het hoofdgebouw van voormalig zendstation Radio Kootwijk voor me op. Fotopauze, want het is redelijk bijzonder dat we tegenwoordig zo dichtbij kunnen komen. Dat kon een jaar of 8 geleden nog niet. Van hier uit werd de communicatie met de koloniën onderhouden, vooral met Nederlands Indië. Geopend door koningin-moeder Emma met de legendarische woorden: "Hallo Bandoeng, hier Den Haag."
Het gebruik van de extreem lange golflengte (17,85km) heeft maar zo'n 2 jaar geduurd waarna men overstapte op de Korte Golf. Sinds 1999 wordt er vanuit het gebouw niet meer uitgezonden en wordt het voor andere doeleinden gebruikt.

   Voor meer informatie: Radio Kootwijk

Na Oostdorp kwam de teller akelig dicht in de buurt van de 100km en de finish was nog niet in zicht. Tijd om even te mindmappen en mij in te stellen op een afwijking. Gelukkig had ik niet met mijn krachten gesmeten, maar makkelijk ging hier hier niet. Het laatste brood moest er aan geloven en de derde bidon kon los. Beekbergen en Lieren liet ik achter mij en langs het Apeldoorns kanaal ging het prettig. Het stuk naar Zilven was het zwaarst met de wind vol op de kop. Gelukkig kwam hier Coldenhove weer in beeld en na dik 116km bereikte ik de finish.

Volgens de Garmin waren er minder hoogte- dan dieptepunten en van het aantal verbrande calorieën (5024) ga ik nog een weekje honger hebben. mooie tocht, goed georganiseerd en prima omstandigheden. Volgend jaar weer, maar dan met oranje punten op de pijlen voor betere herkenning.

Statistieken:

116,6km in 4u 42m 47s
snelheid gem 24,7
snelheid max 47,3
hartslag gem 149
hartslag max 166

Op een mooie Pinksterdag

We kunnen er niet omheen, maar dat het een mooie dag is blijft een feit. Exact om kwart voor 10 vertrokken we met z'n drieën voor een rondje Veenhuizen van een kleine 50km. XdP en BeBe hielden het rustig en verkozen wederom de ATB boven de race en reden dus hun eigen koers.

Direct al moesten we het hebben over vorige week om het verhaal van Theo recht te zetten. Het klopt dat Albert Mol niet in Beetsterzwaag heeft gewoond, maar er schijnt een link te zijn met Willem Nijholt. We gaan dat niet verder uitdiepen omdat het over fietsen moet gaan.

Met het oog op de wind zouden we vanaf Oosterwolde mooi de wind in de rug hebben en een makkie naar huis. Net als vorige week zat het tempo er al mooi in en hielden PdP en ik KL uit de wind. Voor ons geen probleem omdat we elke week sterker worden. Zelfs P, die in het verleden vaker de benen stilhield omdat het te snel ging, kon goed tempo maken en reed sleurend op kop. De 30km-grens is geen obstakel meer en wordt steeds meer overschreden, ook tegen de wind.

Even voorbij Huis ter Heide zaten we in de zon voor het bespreken van het juiste plan. Richting Oosterwolde om zo een extra lus in het parcours te hebben en het voor-de-wind-traject iets op te rekken. Het mooie lange stuk langs de vaart maakte dat we langzaam konden versnellen en de snelheid boven de 30 konden draaien. Jammer dat zo'n weg ook eens ophoudt en we in de remmen moesten om over te steken. Weg tempo en weer opnieuw beginnen.
Automatisch pakten we de afslag rechts in plaats van rechtdoor en kortte PdP de route in. Desalniettemin hielden we het tempo mooi hoog en via Haulerwijk en De Haspel gingen we achterlangs Zevenhuizen naar Leek. Langs het hoofddiep gooiden P en Wickie het gas er nog even op om de 40 aan te tikken.

Na dik 46km weer thuis. Bakken in de zon en vanavond aan de BBQ.

Statistieken:

46,61km in 1u 43m 06s

snelheid gem 27,1

snelheid max 41,2

hartslag gem 146

hartslag max 172

Theo Koomen, Rutger Hauer en Albert Mol

Wat hebben de drie bovenstaande personen met elkaar gemeen? Daarover filosofeerden wij, KL, PdP en WdV, vanmorgen tijdens onze kwartvoortien etappe. BeBe en XdP verkozen de ATB boven de race en wilden het ook rustig aan doen. X nog herstellend van een aantal medische ingrepen moest het zelfs rustig aan doen.
Niet dat wij dan maar ongelimiteerd de beest konden gaan uithangen, integendeel, Klaas wilde een mooi rondje om Drachten (Haulerwijk, Beetsterzwaag, Drachten, Marum, Leek) om te werken aan zijn duurvermogen. De enige vandaag met een doel, want een enkele reis Zandvoort staat op zijn lijst.

Als altijd tegen de wind in starten om dan vanaf Drachten lekker 35 voor de wind te hebben. Mooi vooruitzicht. Na de paar druppels van vanmorgen beloofde het droog te blijven en dat deed het ook. Alleen de wind wilde maar niet liggen en zo vertrokken we met een beste poest zijwind richting Zevenhuizen. Gevoelsmatig ging het redelijk makkelijk, alleen kon Klaas niet te veel praten omdat hij daar buiten adem van raakt. Iets met saturatie of zo en hij legde later uit hoe dat in elkaar steekt.

Toch ging het bij de Viking lekker. Ondanks de matige trainingsarbeid blijkt er toch wel een redelijke basis te zijn en dat moet ook met de Geparo en de Leekster Tak Tocht  binnen de komende 4 weken. Na Haulerwijk op de rotonde rechtsaf richting Waskemeer met de wind volop de kop. En lekker bleef het. Zelfs tegen de wind in tegen de 30 met PdP en KL in het wiel in prachtige cadans, zelfs tegen het zogenaamde runnershigh aan. Van Waskemeer naar Beetsterzwaag lijkt het een hele wereldreis. Niet de minste plaatsen liggen daar, zoals Petersburg, Moskou, Klein Groningen en natuurlijk niet te vergeten het illustere Sparjebird.

http://cog02.mediamatic.nl/page/1929/nl

Even voor Beetsterzwaag vroeg Wickie zich af wat hij nou in zijn stukkie moest schrijven omdat PdP het een rit als alle andere vond. Daar had Theo Koomen uiteraard wat op gevonden en zou er een onbeschrijfelijk avontuur van gemaakt hebben waarbij de waarheid dan ergens in het midden gelegen zou hebben. Hij zou zonder gene prachtig uiteengezet hebben dat de heren Mol en Hauer schuin tegenover elkaar in het mooiste stuk Nederland hun woning hadden. Hauer zelfs met een dubbel hek, zo geïsoleerd wonen ze daar. Lauswold dus. Over het aandeel Mol in deze twijfel ik, want ik heb nergens kunnen vinden dat hij werkelijk in die omgeving heeft gewoond. Zeker is dat hij tot zijn dood in Laren (Gld) heeft gewoond en onlosmakelijk met Giethoorn verbonden is door de film Fanfare.

Steeds beter ging het en eenmaal richting Drachten meenden wij even aan te pikken bij een dame op een "gewone" 3-versnellings Batavus, maar dat was buiten de waard gerekend want het gas ging erop en wij hadden het nakijken. Vermoedelijk een oud renster incognito, dat kan niet anders. Lang hield ze het niet vol want met een KL op stoom ligt het tempo al snel boven de 30 en moest zelfs de Batavus er aan geloven.
Bij Drachten rechtsaf en via Trimunt en Marum terug naar huis, Het viaduct over de A7 bij Trimunt wilde Wick op volle snelheid nemen en raakte daar KL en PdP kwijt. Zij werden door een groep van de SFC teruggereden en tot in Marum reden we met hen op. Vanwege hun hogere tempo pakten wij vervolgens onze eigen plan weer op en een tandje lager trapten wij onze rit uit. De 35 voor de wind vanaf Drachten haalden we nooit omdat het behoud van lijf en leden belangrijker was. Dat komt wel weer, later, als we groot zijn.

Statistieken:

62,13km in 2u 25m 06s

snelheid gem 25,7

snelheid max 38,7

hartslag gem 145

hartslag max 168